Tut elimi anne… sımsıkı tut! sakın bırakma…
Korkularım hiç peşimi bırakmıyor karabasan gibi baksana…
Çok hastayım anne koysana elini bir daha başıma…
Koy hadi n’olur sarıl yavruna, oku yine o dua’dan bana…
Hatırlar mısın? Anne…
Küçükken sürekli ayaklarım ağrırdı…
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
