Cumhur Karaca Şiirleri - Şair Cumhur Karaca

Sahilde dalgalar ansızın öper kumları
Kumlar suskun üstüne basıldıkça
Hangi busedir bilmezler orospudur dudakları
Pezevenktir ayaklar, taşırlar damlaları
Ne bilsin kum kime peşkeş çekiliyor

Coşkun Karadeniz dalgasının
Bıçkın delikanlısıyım..
Enginimde yüz, dalgamla boğuş,
Atla bir takaya en derinlerde
Keşfet beni,
Belki denizim..

umutlarım satılık
almaz mısınız
valla ben de biliyorum
beş para etmez ama
en pahalısıdır çalmak umutları

Beni bir yerde bıraktılar paramparça
Hiçbir çöpçü toplamaya tenezzül etmedi
Yırtıktı ellerim güneş tepemde seğirtiyordu
Kalkmaya çalıştıkça sirenler çalıyordu böğrümde
Böyle yalan görmedim ömrümde

Ömrüne dolan abâdile-i seb’adan
Birin dile ben gibi arâm-i rübadan
Uyanmaz adem oğlu gördüğü rüyadan
Ne görürse bil ki aba ve ecdadından
Ne çekerse aşık bil ki nagehanından

Ben bilirim ahvalimi karışmayın
Hesaplarını da veririm göz yaşlarımın
Kime ne; ne hale düştüysem
Kalkmasını da bilirim ayaklanırım

Yüz üstü düşsem de

Dün gecenin burukluğumu var ki;
Bu sabah böyle mahsun ve kederlisin.
Gün vurmamış boğazın serin sularına,
Marmara ve Karadeniz bile kıyında
Sessiz ve mahsun.

Kafam kıyak be abi!
Pilot gibiyim..
Aşmadığım dağ, bayır, deniz kalmadı.
Hani çakırkeyf derler ya!
Ondan da değilim haaa,
Yürüyorum; ama nasıl?

Bilki ansızın çekip gitmezdim!
Gözlerime bakıp kal deseydin..
Belki eriyip o an bitmezdim!
Acıları yakıp al deseydin..

Verdiğin zehri bile içerdim,

1.

Dünü düşündüm
Güya kendimce taşlar oynayacaktı yerinden
Pera'da bir kadın kendini asacaktı
Eşarbı düne bağlı etekleri zil çalacaktı