Cumhur Karaca Şiirleri - Şair Cumhur Karaca

Ben senin yüreğini sevdim;
Umutlarını, mutluluklarını,
Zifir mavini sevdim...
Ben senin beni sevdiğin gibi..
Ne papatyalarına dokundum
Ne de hayallerine..

Yüksünmedim; yarınıma doğru yola çıktım,
Sürünmedim; kah yoruldum kah dinlendim,
Sevinmedim; ümide doydum, sevgiye acıktım,
Zevklenmedim; kah zengindim kah dilendim.

Yalan yanlış yollara saptım bazen;

Şiirci geldi abla!
Arsız, yaramaz şiirlerim var!
Gel abla geeellll!
Neye, kime istersen var!
Arsız, yaramaz, yaralı şiirlerim var..
Gel abla! Gel!

güne dair bir şiir yazsam şimdi
şimdi bu vakitte
gün aydınlanır
yüzüme dolanır
dolanan ay olur
dolunay olur

Gözümüzü dikmişizdir boşluğa
Ağlamışızdır..
Düşmüştür gözümden lav parçası
Aynı boşluğa..

Direnmişimdir devrim andında içtiğim gibi

Çağır beni
El vurmadan demir parmaklıklarına
Dokunsa tenine yırtık güneş
İncinir misin Baran’ım
Sancır mı için dolu dizgin boranım

doğduğunda siyah beyazdı resimler
bugün saçlarımıza baktığımız gibi bakardık
anlaşılamazdı desenler
bir yanında beyaz
arada kalmış bilmem kaç siyah avuttuğumuz

biz bizden geçtiğimizden beri
sıcaklar uğramadı bu yaz Ankara'ya
anlayacağın gülüm, sırtımız güneş görmedi
(tenzih ederim) 'enseme sırıtıp durma güneş'
ne zaman göçtü aşk
gelmediğinde mi

İş yok! Bu akşam kepengini indirdim, kapattım dükkanı,
Cebimde hayallerim! Kuruşluktan bozma; anahtarlıkta umutlarım..
Kapattım onsuzlukla dönüp duran dünya denen hanı,
Yine gecelerce yıldızları bedenime yorgan yapar yatarım..

Akşama yiyecek lokmam yok; malum işler kesat,

Azım, kalbimin çoğulsu ve çocuksu yanı
Buçuksu yarınlara umut bağlamadım hiç
Yoksul sevdaların zengin sofrası oldu hayallerim
Umudundan bir kırıntı yeter bana
Az daha bakarsam kıvrımlı saçlarına
Belki şair olurum yarım yamalak sözcüklerde