Çocuklar dut koparmak için yarışırlar,
Kan rengini alır, bembeyaz çamaşırlar.
Dut yemiş bülbül misali şaşırıp kalırlar.
Bırakın; Koşsun,oynasın,yesin çocuklar.
Eskisi gibi bülbül konmasa da dalına,
Üzülme çocuklar gelir senin yanına.
Aşktı o! Değiştiren tüm gecelerimi
Aşktı o! Beni durup yenileyen
Oydu, duygulu yapan hoyrat ellerimi
Oydu, dolu dizgin gidişime dur diyen
Bir bıçağın keskin yüzünde kan lekesiydim
Devamını Oku
Aşktı o! Beni durup yenileyen
Oydu, duygulu yapan hoyrat ellerimi
Oydu, dolu dizgin gidişime dur diyen
Bir bıçağın keskin yüzünde kan lekesiydim




Çocuklar dut koparmak için yarışırlar,
Kan rengini alır, bembeyaz çamaşırlar.
Dut yemiş bülbül misali şaşırıp kalırlar.
Bırakın; Koşsun,oynasın,yesin çocuklar. --Hocam çocukları bizleden iyi bilirsiniz sizin mesleğiniz kutluyorum
Mahallede oturanların, çocukların baş tacı.
Bırakın; Çocuklar oynasın, gitsin içindeki sancı…
Dut ağacına yakılan bir ağıt gibi... Eskiden dut ağaçları çok büyük olurdu...Şimdi bahçeler yok veya çok küçük; hele kuşların hiçbiri yok; sadece serçe ve Arap bülbülü, incir kuşları hiç yok; incir kalmadı ki!
Şiiriniz, çok güzel... 10 puan +ant. Hoşça kalın...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta