..Çıplak Ayaklı Kız Şiiri - Orhan Erdoğan

Maviler giyinmiş bir çocuğun
Soğuk bir kış gününde
Kar düşüyordu çıplak ayaklarına.

Bir bulut arkasına gizlenirken gün
Gidiyordu çıplak ayaklı kız
Avuçlarından kayıp giden yer yüzünde
Kendi yaşamının,başkası kaptanlığında
Pusulasını tayın edemediği yöne gidiyordu
Kar tanelerinin yol alması gibi gökyüzünde.

O kendi ağırlında bir yaşam yükledi omuzlarına
Öyle adımlıyordu ki yolu
Her adımı daha cesurdu ölümden
Yürüyordu,damarlarında soğukla sıcağın gel- gitleriyle
Yürüyordu kalabalıklarda bile insan yalnızlığında.

Düşün gerçeğe dönüştüğü an
Yaşam kalleş bir dost gibi gülümsüyordu yüzüne.
Lambaları kararmış sokağın
Karlı yollarından dönüyordu evine

O çıplak ayaklı çocuk
Kimine göre doğruydu
Kimine göre yalan
Bir yandı bir söndü
Kayboldu gitti hafızalardan
Çıplak ayaklı kızın
Gündüzü bitimsizliğe demirli
Gecesi ise kabusa......
ORHAN ERDOĞAN