Abdülmelik Efendi ile Yeliz Hanım sokağın başındaki evden çıkarken yalınayak dolaşan serseri kılıklı bir çocuk tarafından Ankara’nın soğuğunda kendilerinden kurtarıldılar. Kapının ziline sorun. Çocuksa kendiyle baş başa kaldı var olmak hevesiyle.
Ala gözlü nazlı dilber
Sen d(e) olasın benim gibi
Zülfün dökük boynun bükük
Sen d(e) olasın benim gibi
Bahçende güller bitmesin
Devamını Oku
Sen d(e) olasın benim gibi
Zülfün dökük boynun bükük
Sen d(e) olasın benim gibi
Bahçende güller bitmesin



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta