Bir gecenin kızıl yeleli atlarla koşan
duman olmuş sesleri en ağır zincirleri
taşır, şakırtılarıyla özgürlüğe kavuşmuş
zihin daha koyu dehlizlerde gün boyu
sürüklenir, bu zincirler açılmaz, ben
zorunlulukla eylerim, anlaşılmaz, serin
patikalarda sevinç çığlıkları atarlar,
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;