Yıllar yılı tek başıma koşarken yoruldum
Sönmeye yüz tutmuş kor, akıbeti meçhuldüm
Görünce yeşil gözlerini durdum duruldum
Artık, yalnız senin için yanan alevdim ben
Sende sevseydin her şeye göğsümü gererdim
Yıllar yılı sönük bir vuslatın hevesiyle
Gün olur elbet beni seversin sandım seni
Duydum, nişanlanmışsın, mutlu ol, güle güle
Ümitle beklemekten artık usandım seni
Ey aklım! Kalbime bu sevdayı nerden soktun
I
Bir kardelen dikmiştin gönlüme yıllar önce
Gövdesi yeşil, yaprağı beyaz tam gönlümce
Alırsın dedim kardeleni gönül kasana
Bırak almayı çiçek gibi gelmedi sana
Yad-ı tevellüdün, sızladı sızım
Kim bilir nerlerdesin doğum gününde
Ellere karıştın bense yalnızım
Sen hiç yalnız kalma doğum gününde
Yıllar evvel bugün, ufacık doğdun
Bir gün cümle düşeceğiz toprağa
Toprak ötesi uçsuz bir diyar var
Burada benzerken solan yaprağa
Öte tarafta sonsuz bir bahar var
Misafiriyiz dünya denen hiçin
Biz sözlerin çıktığı ağza değil
Sözlerin manasına vurulduk
Düşmanın attığı taş değil de
Dostumuzun attığı gül incitti bizi
Yüzümüz gülerken, gönlümüz burkulduk
Koşmak isterken dünyanın her sokaklarında
Sevdiğim ben aşka düştüm düşeli
Bir titrek umut var hep kederinde
Sevda bir odadır hicran döşeli
Aşıklar oturur gam sedirinde
Hayalin bana ne yakın ne uzak
Şu bi-vefa dünyada ne ev ne dam görmüşüz
Dehr bu, ne gelir elden hep muhkem gam görmüşüz
Ayş ki ebed deryada ufacık bir bahçedir
Bahçeye açılan bir çift yeşil cam görmüşüz
Sevdiğim bu yollar yormuş seni
Durma, gel göğsüme yatıp nefeslen
Yolların bir yere gittiği yok ki
Sen de yanımdasın nedir acelen?
Karanlık yollarda ışık ararken
Çıkmazsa yolları aşmayı bilen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!