Çarkın Dişlisi Şiiri - Huban Asena Özkan

Bazen oturup saatlerce çabalarsın,
Ter dökersin, yırtınırsın, yolu zorlarsın.
Ama sonuç, bir rüzgârın önünde yaprak gibi
Savrulur gider; emek dediğin, kuru bir yaprak…
Oysa hiç beklemediğin bir gün,
Ansızın kapını çalar başarı.
Demek ki "sıra" diye bir şey varmış!

Kimisi doğar şanslı, kimisi sürünür
Biri altın tepside sunulmuş fırsatı kapar,
Biri çamurda arar geleceğini.
Ama unutma, hazır olmayanı
En parlak ışık bile kör eder.
Çalışmazsan, şansın bile sana düşman!

Derdim, "kader" değil, "denge" aslında
Bir yanda emek, bir yanda zamanın cilvesi.
Biri eksikse, diğeri boşa kürek çeker.
Ne kadar koşarsan koş,
Yolu bilmeyen ayakkabıların
Seni çamura saplar sadece…

Geceni gündüz edip didinirsin,
Ama bazen elinde patlar çaban.
O zaman dersin: "Neden?" diye;
Çünkü hayat, bir bulmacadan ibaret
Doğru parçayı doğru yere koymayana
Resmin tamamı asla görünmez!

Kimisi "şans" der, kimisi "allah vergisi",
Bense derim ki: "Hazırlıkla fırsatın dansı!"
Biri olmazsa, öteki yarım kalır.
Ne boşuna kürek çekmek,
Ne de rüzgâra teslim olmak…
İkisinin ortasında duran kazanır!

Şimdi biliyorum:
Başarı, ne yalnız emeğin çocuğu,
Ne de kör talihin oyuncağı.
O, bir çarkın dişlisi
Biri dönmezse, öteki kilitlenir.
Ve hayat,
Ancak ikisi birden çalışınca ilerler!