Canan Eren Şiirleri - Şair Canan Eren

Kardeş gibi yaşamayı neden öğrenemedik?
Çanakkale de Anafartalar da,
Conkbayırı'nda Arıburnu'nda
omuz omuza değil miydik?

hepimizi bir ana doğurmadı mı?

ne çok seviyor ZAMAN koşmayı
sanırsın dünyanın çılgın tayı..!

Gün güneşe
Gece samanyoluna sevdalı
Deniz Mehtap'a

Tonlarca ağırlıkla kapanan gözkapaklarım
şimdilerde kanat takmış sanki
kuş tüyü kirpiklerim aralıyor geceyi
dakikalar kovalıyor birbirini
ve ben tan yerinin soğuğunda
atıyorum dışarı kendimi..

Bir anne düşünün henüz 29 yaşında
tutmaya kıyamazken yavrusunu kollarda
kuzusuna doymadan girmiş kara toprağa
yüreğini bırakmış canı Canan'ına..!

pamuk beşiğinde kalmış ana kokusuna hasret

İnsan memleketine gitmeye görsün
hele bir de yağmur karşılıyorsa onu
aldığı her nefeste dolar ciğerlerine
memleket kokusu

birden burnununun direği sızlar

Bir tek sen varsın yüreğimde
bir tek sen..!

bir tek sensin bakan
ela gözlerimden..!

Bir buse kondurdu yüreğime yüreğin
ahh.. etti aşk
yandığım yangınım
ellerin bana cennetten bir yaprak

dokun

Papatyalarda ağlar..
seviyor sevmiyor diye her koparılışında
canı yanar..!

Aşkdır sevdadır papatya
umut doludur bakışları

Boşlukta salınır gibi yaşam
tutanın elinde kalıyor hüzün
oysa umutlar çiçek açmalı
bahara karşı iki gözüm

bir yanımız sevdalı

Yaşanmışlığın ağır izleri yüzüne vurmuş..
kim bilir belkide anılar yormuş..
üzgün solgun çehresi, dili artık susmuş
bir ses bir nefes ver onda zaman durmuş..!