Bir 18 Mart gecesi Çanakkale deyince boğazım düğümleniyor. Gökyüzü ağlarken kan kokan topraklara, yere düşen her damla yüreğimin limanlarına süzülüyor. Bu gece çarmıha geriyorum gözlerimi. Ama Nafile... Ağzımdan çıkan sözler bile göz yaşı döküyor.
Mehmedim!
Kara toprak altında yeşermemiş tomurcuğum...
Gül olmadan, dikenlerinin bedenine saplandığı, gökyüzünün kızıla boyandığı, ay yıldızın beyazları giydiği ve cananı candan silip de, canını vatan yoluna koyduğun gün bugün.
Gün, kahraman neferlerin sahneye çıkış günü...
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
KALEMİNE SAĞLIK..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta