Çekirdekten yetişmiş aydınlanma eriydi,
İlkokul ve sonrası öğretmenler piriydi.
Cavit Orhan Tütengil, bir bilim insanıydı,
Halkın yanı her zaman değişmeyen yeriydi.
Işığından korkarak saldırdı yarasalar,
İstediler karanlık geleceği kursalar.
Seni her özlediğimde sevgilim,
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.
Devamını Oku
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta