Cahit Koytak Şiirleri - Şair Cahit Koytak

Gençtim şiire hevesim vardı
Büyük sözlerden utanmıyordum henüz
Alnım kırış kırıştı daha o yaşta
Bir nalbant çırağı kadar sıkıntılıydım

Atların toynaklarını yonta yonta

Eğilip taş gemiden bakıyorum şimdi
Boz bulanık akşam saatlerinden geçen
Silinmiş istim almış - İskelede
Bekliyor gemi

Çelik kasların sabrıyla öyle masum ve davetkar

Nasıl da tükenmişiz biz yolcular
Mağrur perçemlerimizden tutulmuş
Göğüslerimiz kurumuş
Erimiş hançeremiz

Göz oyuklarımıza

Oturmak istiyorum
Biraz sıkışır mısınız
Bakın ellerim dolu
Ellerim ceplerim ve kafam

Yolcuyum, sorulur mu, nereye gidiyor bu gemi

Kalkıp bazı fikirleri bazı hacimlere
Koymam gerekli
Aklı sicimlerle bağlamam
Kamçılamam kamçılamam

Günlük hayatı balkondan yuvarlamam

Düşünceyi kaptan köşküne koyuyorum
Hayâlgücünü güverteye
Uykuyu yelkenlere
Ve ölümü dümene

Sonra inip gemiye kıyıdan bakıyorum

I

İyi şairler vaktinde ölmesini bilirler;
Büyük şairlerse, hemen her zaman
Şiirlerinden önce ölürler.

Ferisiler, senin elinle her yerde
İsa'yı çarmıha geriyorlar, Amerika;
Sen de, utanmadan seyrediyorsun olanları
Yüzünü gizleyerek lobide, gazetenin arkasında.
Gergedan derisinden mi yüzün senin,
Fil derisinden mi, nedir?

Sen uyku tutmayan yolcusu güvertelerin
Çatıkatlarının ve steplerin
Nâsıra'dan geceyarısı geçiyor
Ve uğramıyor dünyaya
Senin trenin

Ah bu kuş, bu gidişle
Uça uça gök bırakmayacak
Öteki kuşlara
Yaşlı bir boğanın ruhu

Orta halli bir ozanın kanatlarıyla