Bilmeden bilmeden
Nereden geldiği bilinmeyen
İnsanlar var benden giden
Gittikçe beni benden yiyen.
Bilmeden bilmeden ah bilmeden
Bilmem
Beni ben mi yarattım
Bilmem
Beni benden ben mi çıkardım.
Yine bilmem
Beni yaratandan yine mi
Bilmezsin
Ancak gözler açılınca
Görürsün gerçekleri
Bilmezsin
Ancak sevince
Görürsün sevinçleri.
Binbir karanlıktan sonra açtı kollarını güneş
Sildi tüm insanlığın bakraçlarını
Önce kendini kor alevlerinde kuruttu
Sonra da rüzgarda aydınlattı karanlıkla çırpılmış saçlarını.
Buse kondurdum yüzüne
Uslu uslu baktın yüzüme
Sevgiler hep seninle
Emanet ol Allah'a Ey Buse!
Bir amok koşucusu gibi
Delicesine koşuyorum
Hummadan deliye dönen ayaklarımla
Koşmaya devam ediyorum
Sanki bir hastalıktan da öte
Biraz daha,biraz daha,
Kamburunu çıkartır bir ağaç;
Kavisli yolları sarmış can sırdaşları,
Çıkardığı kamburla da havaya karışmazlar.
Biraz daha,biraz daha
Kaçınılmaz zaman üstümüzü,
Arabanın üstündeki dantel beyaz örtü ile;
Örtmeye ve örtmeye başladılar,
Sessiz kalan dalkavuk hatıralar!
Ve bir daha olamaz güneş,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!