Buse Güngör Şiirleri - Şair Buse Güngör

Öyle dünyaya
Yok olmak için gelmedim
Yaşamak çok güzel
Biliyor musun?
Her gün kuş sesini
Duymak gökyüzüne

Beni bırakma
Geceler olur ayaz ayaz
Beni bırakma
Sabah olur soğuk soğuk

Beni sev

Beni bırakma
Geceler olur ayaz ayaz
Beni bırakma
Sabah olur soğuk soğuk

Beni sev

Benim için af dileme!
Ve hiç mazlum değildi yıldız;
Yatakta dönen bir annenin huysuzluğu mu çevirecekti sanki bu dünyayı?
Ya da pişkinlikten sırıtan kahrolan göz bebeklerin mi?

Ben kimim?
Kendini geliştiremeyen mi?
Yoksa ilerleyemeyen mi?
Yine de
Ben benim.

Benliğe
Beni ben yapan benliğe
Bir gitmem bir de gelirim
Sonra bir gelirim bir de gelirim

Benliğe

Cidden benlik
Bir şey yok
Neden?
Kurumlar benden çok yaşlı.
İyi olsam gerçekleri
Değiştirmez.

Hazırdır şimdiden,
Kurulu betonlar;
Ancak bir beton anlar...
İnsanların nasıl geçtiğini.

Öyle kazma alıp
Kalbi delmek doğru değil
Biliyorum ama
Yakın da hissedemedim...
Kime olacak yaşlı kadına...
Ateş ve buz kadar farklıyız...

Vuruyor bazen yüzüme yüzüme
Bardakların ışıl ışıl parlaklığı
Işıl ışıl parlamak için
Lavlara da ihtiyaç yoktur-
Gözlerinde bir parıldama yoksa.