Dinle beni, ukde kaldı içimde.
Yıllarca sevmişim seni,
Ama unutmuşum işte söylemeyi.
Bir şey umduğumdan değil ya işte
Boşluk bırakmış göğsümde itiraf edemeyişlerim.
Çok şey yol buldu kendine,
Bıraktınız beni bir kağıt başında.
Söylenen her şey takıldı silgiye,
Kaldınız sırayla aklımın ucunda.
Kendime zaman verdiğim zamanlar,
Yorgun düşmüş mahzun gönlün.
Buralar titriyor siteminden, gördüm.
Bir garâibe düşmüşsün ayrılıktan.
Yollar hasretlik doğurmuş kollarına.
Bir yabancı hali çökmüş güzel ruhuna.
Vay arkadaş biz bencilliğe düşer miydik,
Mazlum yarasına tuz basıp deşer miydik,
Yetim malına aç gibi üşüşür müydük,
Kış günü öksüzü sokakta üşütür müydük...
Ne ara kimsesiz ahına karşı arsızlaştık,
İçindeki kesafeti inkar edip yaşa.
Orada hiç karanlık yokmuş gibi,
Sanki hiç can yakmamışsın gibi.
Hoş rayihalar yolla burun direklerine,
Kimse dikenli yanını görmemiş de
Bir mum daha sessizce tükendi,
Ve kaç tane daha ben eridim?
Bir umut daha mı astı kendini,
Gönlün benden ne kadar beridir?
Yazar mı ki tekrar, tek kalemde silen,
Tohumunda haya olmadıktan sonra,
Toprağa girsen ne filizlensen ne?
Edeple sulanmadıktan sonra,
Yeşermiş olsan ne, sümbül versen ne?
Istırap mı yoksa lütuf muydu unutmak,
Hatırladıkça dibe batıp boğulmak...
Unutmak istediklerim masal mı yoksa,
Ya da sevgisizlik mi hayatta noksan.
Bazen unutmak olur gönlünde meramın,
Sabah sekiz, seninle ilk bakıştığımız park...
Aşkın, muhabbetin alev aldığı ilk mekan.
Her gün seni beklediğim bank yağmurdan ıslanmış,
Olsun hasretlik, ben seni ayakta da beklerim.
Bank kurumuş, uyuyakalmışım seni beklerken
Hayatın anlamını kıvırıp kavramayı,
Oralı olmak diye tanımlıyorlar.
Kim, oralı olup manayı kavrayan,
Hem neresi orası manayı kavratan?
Orası, kaybettiriyor kimine özünü.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!