Burak Güven Şiirleri - Şair Burak Güven

Saman sarısı kağıt,
Bembeyaz duvar
Dinleyin beni!
Bir gün çıkar mı karşıma
Saman sarısı saçlarıyla,
Pamuk elleriyle bir kadın?

Kalbimi hicrana boğdu elemli hikayen,
Gözyaşlarım geçmişimde gizli.
Ellerinden ellerime miras kaldı
Boynu bükük bir kalem.
Hayat yükledi sırtıma bin bir kahır,
Gözyaşlarım geçmişimde saklıdır.

Sana kaç satırlık şiirler okurum
duy diye,
Dalgalara karşı kulaç atarım senin için
Yüzme bilmiyorken üstelik,
Ve hatta inanması zor geliyor kulağa belki
Bile isteye girdiğim çukurdan bile çıkarım

Bir demdi, sürdük, yok oldu gitti,
En güzel faslıydı ömrümün
Geçti gitti,
Gönlümü hicranla koyup da gitti,
Şimdi derman hangi sözde gizlidir?
Yıllık hatrı olan kahveyi hep yalnız içtim,

Sen bir çağrısın!
Karanlık gecelerden, yürek burkan
Feryat figan ağıtlarla bezenmiş
Altın Şafak çağrısı..

Makina yağlarından muzdarip,

Ben bencilliği öğrenemedim bu hayatta,
Kendi için yaşamalı insan, derler
Ben bunu bilmiyorum,
Bilmemenin değil,
Öğrenmemenin ayıp olduğunu da derler,
Öğrenir miyim?

sınıflara,
herkes sınıflara,
durmasın koridorda kimsecikler!
ve açın yolu
yanık tenli oğlana.
bekleyen var, sınıfta,

Deniz kokusu geliyor burnuma
ötelerden,
Ötelerden yükseliyor çocuk sesleri.
-canım bu ne güzel ses!
Şefkatli bir anne çamaşır asıyor ipe.
-yazık küflenmiş çamaşır telleri.

Öyle yollar gördüm ki
Kar kaplamıştı üstünü
Gurbet habercisi rayların,
Feryat figan seslerini işittim
Boynu bükük vagonların.

Kaç gün daha aydınlatır
Garip gecemi güneş,
Kaç bardak daha doldurur
Tek kişilik demliğim?
Ben ezelden demliyim
Doğarken sefil düşmüşüm,