Bunalım Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Bunalım

Kaderin bir lütfu mudur,
Yoksa bir kahrı mıdır bu büyük karasevda?
Acılara alışa alışa lezzete döndü acılarım,
Lezzetini yitire yitire acıya döndü lezzetlerim,
Ayıramaz oldum kahırla lütfu birbirinden,
Ayıramaz oldum geceyle gündüzü,
Ayla güneşi,
Ayrılıkla vuslatı,
Senin sayende değersiz bulmaya başladım
Elkızı, ellerkızı,
Kainatı.

Seni bir şırıltı edindim akarsularıma,
Göl kıyılarıma salkım söğüt edindim,
Yol edindim amansız dağlarımın tepelerinden aşan,
Han edindim takatimin kesildiği yerlere,
Konuk edindim sensiz kaldığım zaman
Minderlere.

Çayırlarla, çimenlerle karıştırıyorum hayallerini,
Yamaçlarla, tepelerle karıştırıyorum,
Göllerle, denizlerle,
Bahçelerle, ormanlarla,
Rüzgarlarla, yağmurlarla,
Havalara, sulara karıştırıyorum,
Bilemiyorum senin ne olduğunu ve ne olmadığını
Veya nelerin sen olmadığını, olduğunu,
Seçemiyorum lezzetlerimden, çıkaramıyorum acılarımdan
Soluğunu.

(ELKIZI ELLERKIZI isimli Serbest Şiirler 'inden >7-8/100)