Şehrin en güzel meydanlarına çıktı çocuklar
gökyüzünü maviye boyadılar
ve yeryüzünü akşam ajansında küçük ekranlara sığdırdılar
ah dünya seyirlik vakitlerin gelir aklıma
sevinçlerin ve hüzünlerin kardeş olmuş
düşmüşler yola
Düşlerimden
Daha ne kadar bakabilirim
Gökyüzüne
Daha ne kadar saklayabilirim yüreğimde
Denizin mavisini
Masmavi bir sonsuzluk alıyor
Bir başına
Yolumuz hüzne çıkıyor
Birlikte mutluluğa
Benziyor hikayemiz kardeşim
Hüzün ve mutluluk gibi
Biraz senden
Uzak diyarlardan gelen çocukluğum
yurdum
yurtsuzluğum
kar altında saklanan kardelenim
güçsüzlüğümde var gücüm
özlemim
Düşünme öyle uzun uzadıya
Gerek yok
Mısraları dizmeye sıra sıra
Gözlerine bak
Bir dokunuş yeter
Sevgilinin al yanaklarına
Birgün öncenin hüznünü sileceksin
Kurşun kalemin arkasındaki küçük silgiyle
Kalemtıraş dönecek hayatın ucunda
Döndükçe sivrilecek kalemin ucundaki heceler
Üzerine bastıra bastıra söyleyeceksin içinde kalanları
Yüreğinden öpeceksin sevdiklerini
Gidilecek yollar var
Birlikte yürünecek güzel günler
Adım adım mutluluğa yaklaşmak
Ne güzel şey
Kenetlenmiş insanlar
Kim durdurabilir
Akşam hüzünle çöker
Ağırlaşmış dizelerden
Sevgilinin özlemi dokunur üzerime
Duvarda asılı resmi
Ardında yorgun kelimeler
Uyku gözlerimde davetsiz bir misafir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!