Bu Kent, Sevgilim, Bizans

bizans, sevgilim, bu kent aşk gibi üstümüze kapanıyor
dev bir fanus eli sımsıkı doğurduklarını sarıyor

bizans, sevgilim, bu kent içimizde saklanıyor
başka ülkelerin loş labirentlerinde adım sayıyor

bizans, sevgilim, bu kent haz dolu düşlerimizi getiriyor
diri çocuk gibi zamanların kirli izlerini elinde tutuyor

bizans, sevgilim, bu kent gülüşüyle melek oluyor
selvi dibinde dev bir kelebek sanki öylece duruyor

bizans, sevgilim, bu kent ay yuvarlıyor pencerende
dönüşü olmayan akşamları sürekli varediyor bıçak üstünde

bizans, sevgilim, bu kent göz kırpıyor eflatun ülkelerde
hep yol biçiyor sesi olmayan çorak yüreklerde

bizans, sevgilim, bu kent şimdi soluk alıyor rüzgar yerinde
tutsak sesini yeniden söylüyor yaş almış teniyle

bizans, sevgilim, bu kent dokunuşuyla geleceği veriyor
ışıklı evlerin mor gecesine yaşlılarını gömüyor

bizans, sevgilim, bu kent örtük gizlerin mekanlarını sunuyor
yarılmış bilinçlerin bembeyaz günlerini yüzümüze çiziyor

bizans, sevgilim, bu kent durgun gözlerini üstümüze salıyor
aç kadın gibi süreksiz çığlığını yeraltı sularına biriktiriyor

bizans, sevgilim, bu kent insanı üç bin yıldır tanıyor
farklı gövdelerin ruh haritasını kuş çocuklarına çıkartıyor

bizans, sevgilim, bu kent köpek leşi gibi kimsesiz kokuyor
uçları açık geçmişini durmaksızın üstümüze kusuyor