Ağıtlar yakın ruhumun yalnızlığına, aşıklar duysun adımı, gezinirken aşkın kıyılarında..
Hissettiğim acılarımı bastırsın diye, son sigaramı sol göğsümde söndürdüm bu gece..
Saatleri, dakikaları, hatta saniyeleri sayarak sabahı beklemeyi bıraktım artık..
Kim bilir, diyebilseydim, beni herkes gibi görme diye kaybolmazdım belkide..
Gecenin bir vakti, ya şu gönlüme dur diyebilsem, sesini duysam, durulur mu gönlüm..?
Gecenin hüznü, silinir mi gözlerimden..?
Yalnızlık duvarları içinde koştum, düştüm ağladım..
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta