Böyle Söyleriz Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Bir çocuk kadar mutlu olabilsem bir gün, ne var?
Ne var, esmese başımda bu karasevdanın rüzgarı?
Boşalsa damardan akan kan gibi acılarım,
Şuraya-buraya savrulup gitse açmazım,
Ağlayanla ağlamasam, gülenle gülmesem,
Ne var, büyük karasevdanın altında
Ezilmesem?

Ömür öyle bir akmış, öyle bir gitmiş ki;
Hey babam, hey…
Günleri durdurmak rüzgarı avuçlamak gibi bir şey,
Arkama bakıyorum; bir baştan bir başa acı,
Önüme bakıyorum; bir uçtan bir uca çile,
Yukarı tükürsem; bıyık, aşağı tükürsem sakal,
Kalakalmışım insafına bir karasevdanın,
Atım çehresinden ürkmüş
Meydanın.

Can bu; satılmaz ki; alasın,
Bir örselenmiş can bu sevdaya nasıl dayansın?
Dizleri, dirsekleri yırtılmış giysiler gibi, canım,
Yüreğimin kemikleri ortada ayan-beyan,
İşte bir karasevdadır ki; düşmüşüm peşine,
Ne başka yol bilirim, ne de başka iz,
Biz bunu böyle bilir, anam-babam,
Böyle de söyleriz.

(GÜVERCİN isimli Serbest Şiirler 'inden > 11-12/100)