Akşam karanlığı kanat çırparken bir boşlukta
Vurur kalbim tam saat on ikide sen diye
Omuzlarım düşer bir serçe ürkekliğinde
İnadına yaşamak sensizliğin kenarında
Yapraklar düşerse sokak kaldırımlarına
Hatıralar vurur bir güneş aydınlığında
Sevdan konar her akşam pencereme
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
