Bitmeyen Veda
Ben seni, kalbime ilk kez düştüğün gün kaybettim.
Henüz hiçbir şey yaşanmamışken, içimde bir şey eksildi.
Adını öğrendiğim anda, kim olduğumu unuttum.
Ve o günden sonra kendime bir daha hiç geri dönemedim.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta