Birsen Ateş Şiirleri - Şair Birsen Ateş

biliyorum
bir tek ben değilim

yarattığım sürgün şehrin
gönüllü tutsağıyım
yalnızlığın arttığı

yalnızlığındı sadece
yıllardır bana tutunan
umutlarım sendeydi
görmediğin
cümlelerde yüklem gibiydi
sana olan hasretim

Ey yüreğimde biriktirdiğim sevgili

Bakışlarımda bırak bakışlarını

Ve öyle git

gördüm
hastahane bahçesinde
bir tekerlekli sandalyede
hayatın çizgileri yüzündeydi
yaklaştım yanına
dinledim hikayesini

şimdi
tüm benliğim arınmış duygulardan
safiyetinde ruhum
sürüklüyor usulca
evrenin her köşesine
noktanın içinde nokta

yaşam
şimdi var alacağım
biriktiriyorum
yorgun bedenimde
dokunmadan önce yüreğime
umutlarımdı

ay kadar uzak
bir o kadar yakınsın
yalnızlığıma…
senle başlamıştı yaşam
gidişinle bitti sanki
her güne doğan güneş

gözlerinde
çivilenmiş hüzün parçası
bakışlarında asılı yakamozlar
hangi yıldıza astın sevdanı

kurudun / kavruldun

düşünüp durdum delice
gittiğimde bıraktığım seni.
o derin dalan gözlerin
gitmiyor hafızamdan
öyle özledim ki inan
bana canımsın demeni

sen şiirlerimde saklısın
kimselerin bilmediği
sadece bana özel
dizelerimde

soluksuz bıraktığında beni