Birsen Ateş Şiirleri - Şair Birsen Ateş

güneş kaçmışken üstümüzden
ve üşürken
kimdi aşkı sorgulayan

belki bir gece
ıslak kaldırımlarda yürüyüp

renkler içinde gördüğüm
nasıl bir dokunuştu ruhuma
sende kaybolduğum gün
sensiz yaşamımın her karesini
kelebek kanadında bıraktığım

yarattığım sürgün şehrin
gönüllü tutsağıyım
yalnızlığın arttığı eksilmediği
bir tek ben değilim
biliyorum

.

içimde ben gibisin
benliğim kaybolsa da
seni buluyorum aynalarda
ve her gece sen oluyorum
kendimi kaybettiğim yollarda

bir kadın ağlıyor
yedi tepenin ardında
kimseler duymuyor
için için ağlıyor

gözleri denizde

s/avunma gönül
bile bile
yüreğinin pervazlarına
sakla ellerinle

biliyor musun
usumdasın ilk andan beri

sana dair bir güneş doğuyor içimde
aşık mıyım bilmiyorum şimdi bilme sen
bir umut oldu gülen gözlerin