Cumhuriyet denince nedense
Hep bir kare resim canlanır gözümde:
Bozkırın ortasında,
Kağnı arabasının üzerinde çocuklar
Ellerinde ay yıldızlı bayrağım
Savaş yorgunu köylüm, vatandaşım
Ak sakallı dedelerim, aydınlık yüzlü analarım,
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
