Ma'şeri Vicdan Çağrısı Şiiri - Ömer Tolgay

"Hür dünyanın bütün vicdân sahiplerine",
Gözler önünde ölen Gazze üzerine

Gün geçmiyor acılar hep yenileniyor
Dünyadan bir parçacık vicdan dileniyor

Kalmadı tahammül Gazze mezalimine
Bıçak kemikte, dur de siyon zalimine

Hiçbir kriz gölgelememeli Gazze’yi
On binlerce kadını, yaşlıyı, bebeyi

Bu acıyı izleyende kalmış mı vicdan
Yıkım, soykırım ve bitmeyen bombardıman

Hasret bir yudum suya, bir lokma ekmeğe
Cennete yolcu, yapışmış deri kemiğe

Çadırlar yakıldı, bombalandı hastane
Saldırdılar, insani yardım teknesine

Ölenler var çocuk, yaşlı, hasta, açlardan
Mahrum gıda, ilaç, temel ihtiyaçlardan

İhtiyacın binde biri de olamayan
O yardımlardan izdihamda alamayan

dedeyi siyonist asker süründürüyor
Hunharca katledip ocaklar söndürüyor

Doğal afet değil bu açlığın nedeni
Alçakça yok ettiler binlerce bedeni

Süre tükendi. Yitti, yok hayat ve onur
Umut var mı, o insanlık kimde bulunur

Önceliğimiz neler, geçirelim gözden
Yoksa tarih bu çağı düşürmekte gözden

Boykotsa boykot, gücümüz neye yeterse
Utancı boynumuzda bir Kudüs, bir Gazze

Ahirette sorulacak bizden bu hesap
Kalp dayanmaz, kafa çatlar, yetti ıstırap...