Geceye dönmüş zaman, yıldız çiçektir gökte,
Bir sessizliktir figân, sükûtu söylemekte,
Uyku içindedir an, canlılar dinlenmekte,
Nidaların gürûhu, bir sessizliktir şimdi.
Kara gecenin ruhu, hissizliktir şimdi.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta