Bir garip adam tanımıştım bir balıkçı köyünde
Hiç konuşmazdı sürekli kaçardı insanlardan
Eskimiş bir sandalı vardı
Denize açılırdı her zaman tek başına
Akşamları deniz kenarında ateş yakar
Kendi kendine bir şeyler anlatır dururdu
Hep onu izlerdim
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta