Bir Delinin Aforizmaları

Dönmez denilen dünyaları döndürüyor yüreğim. Feleğin kanadıyım.Gelme kelebek gözlerinle yaramın sınırına. Sen ay ve şemsin .Dolunay şeklinde kal ki hep dolanayım sevi dünyana.
-Gün’eşim ol sevgimin ta doğusundan doğ gönlüme. Doğ ki karanlık çökmesin ruhumun dehşet engiz yerlerine. Yerleşkeni belirle, uçsuz bucaksız sevginle.
-Sarhoş olmuş sarhoşluğuma serkeş gönlünü giydir. Avareliğim kısmetine avam olsun.
-Havam ile Havva olduğun göksüz günlerin son gününe geleyim.
-Gün sussun. Günlüğe sığmayan duygular dile gelsin
Dil sussun. Susup da dile getiremediklerimiz konuşsun. İç dünyanın defterini okudum, biraz benli güzel yazılar var. Yazgımı tetikleyen gelişlerini gördüm.
Görmek gözünü kapatsın.Göremediklerimiz görsün bizi. Kör gibi kalalım bu alaca hayatın ala geyik avından dönüşümüzü anlatan anlam kadar.
-Dönüş dünsün, dünya yerine. Dönüşünün izdüşümlerini anlatsın dönüş. Ki her dönüşün
Üşüttüğü bir yürek magması var. Ben sana dönmüşken, mecburların orada üşümemeli.
-Bırak anlam dile gelsin. Birbirimizi ne kadar anladık ki? İnsanlar ne kadar birbirini anlar ki. Bırak anlam dile gelsin. Yaşamın, seni yaşamanın, unutamadığımın anlamını anlatsın.
-Ne kadar anlıyoruz ki yaşamayı.Bilinç ile anlayış arasındaki mayınlara neden basa basa keder üretiyoruz.
Oysa yaşam hep güzellikler üstüne kurulu. Dünyada yaratılan her varlık bir güzellik , bir fayda bütünüdür. Hangi ağaç insana zarar verdi ki.Hangi dağ insanı üzdü ki?
-Dağlar ile aşklar arasında içselleştirdiğimiz bu yanardağlar nerden çıktı? İnsan bir çıkar
Yumağı mıdır ki? Bu akan kan, bu bitmeyen kin, bu baş edilmez hazlar, nazlar, hep az gördüklerimizin uçurumu.
-Sahi sevgili modernizmle beraber bizim de genlerimiz bozuldu sanırım. İçsel fitlerimizi
Kirletti yeni yaşamın algısız tuzakları. Bilinçaltımızın kirliliği ,hava kirliliğini geçti.
-Sağlıklı bir birey arama arıyışımız zorlaştı. Bu modern algılar zehirlenmesinde hormonlarına kadar zehir atıkları sinen bir neslin hangi beyaz duruşunu arıyoruz.
-İşte ben de sen de bu toplumun içindeyiz. Bu yalpalanış, bu içsel hendekler, çöküşler .
Bu öküzleşme sereminosu , ya da anlık yaşam inekleşmesi bundandır.Aşk ile seks arasına
Yerleştirilmiş onca içsel tuzak var ki Basa basa, bağıra bağıra , gide gide yaşıyoruz .
Nefis kral, nefes hava, haz kraliçe, hoşluğun boşluğu uzay, ilgi,sıcaklık, yıldızlar, kariyer, para, güzellik toprak, istençler ayağımızı yerden kesici, al sana boktan bir dünya.

-
-Yaşamak ile yaşanmak arasındaki peri mezelerinden arındır beni. Bil ki akbil gibi dokunmatik değil tenim. Bütün enim, içim, dışım, ruhun senle dolu. Yalnız sana kesilmiş özel bir biletim.
-Yolcuyum sana.Hangi sana bilemedim. Sonsuzluğunun en sonuna geldim. Sonum hayrola.

Ben delilere ders veriyorum. Delinin biri sen neden delisin ki?
-Dedim ben bu aşklara ait değilim. Kozmik, metafizik, vicdani, içsel bomba yüklü bir sevdanın urağanıyım. Terk edilmiş her terkin terkibiyim. Terk edilmiş her yüreğin tertibiyim. Aynı tertiplerim var bu aşk askerliğimin. Tüfeğimiz var unutamadıklarımızdan yapmalı.Kurşunlarımız var, gidenin sözlerinde yapılmış. Gez, göz, arpacık yerine; sev, unutma, sev sloganımız. Marşımız var yaylalar yerine. Yaramız var, üstü hiçbir duyguyla kapatılamayan. Her birimiz bu aşk vatanı için Mecnun’uz. Siz sevmeye devam edin.Biz terk edilmişlikleri tutuyoruz burada.
-Deli:
-Çok delice şeyler söyledin. Duyar mı ki bu giden yürek avcısı.
Gelişi surlarla çevrili bir çıkılmazın içinde.Güven dağları yıkılmış, düz ama kıraç bir ovaya dönüşmüş. Nadasta bekliyor. Sadakat saatinin pili bitmiş.Şarjı zor olan bir dolma algısında.
-Herkes ona binlerce atomdan masal anlatıyor. Yazmak yetmiyor. Başka şeyler yapmam gerek diyor hayatın atı.
-Sakalı çıkmış hayallerin kızlarını bırak. Hazlarına camdan sevgiler takma. Kayalaşmalı başkalaşman.
-Ben aslında geleğen bir yerdeyim. Sayrı kalışların sanrısını düzeltiyorum.
-Bir yanlışın yanlış algılama zehrini temizliyorum. Yalanların yılandan daha zehirli olduğu
Yalansı yaşamın panzehiriyim. Panlarım sahnede. Pamella hazlar yok.
-Her şeyin, canı dahil vermeye hazır bir ruhun sözcüsüyüm .Aşk hükümeti adına açıklama yapıyorum. Bu terk edişin evet doğruydu. Bir meleğin kırılan kanatları vardı. Bir güven prensesinin yok olan dağları vardı. Bir tutku çariçesinin dağılan yürek devletleri vardı.
-Gitmek gereğinin gereklilik kipindeydin. Kişi ekleri seni bekliyordu.
-Gitmeliydim. Yalnız birincil adımlarına kadar doğruydu.
Şimdi bir dileğin cennet sözlüğünden sana sesleniyor aşk ve gelmek.
-Gelmelisin.

Söyleyemediğim,yaşamadığımızın, hayal edemediğimiz onca şey oğullanıp çoğaldı.
Ölümlü dünyanın her şeyi bin kez benle öldü; ama sen yaşarken yeniden doğduk.
Ben biraz deli olsam da güneşiyim. Yüreğimin ışıltıları bundandır aydınlık.Bu sevi aydınlık bundadır.
-Yarin cennetine gitmek için sıratında düzenbazlık yapan aşk belasının sosyal aynasıyım.
Cennetin öyle yalnız, öyle mahzun, öyle sessiz, öyle dingin duramazdı. Ben geldim, sensizlik cehenneminde beni aşkı oyunlarıyla zebanileşen yabansı perilerden kurtulup iki dünyamı da yakanların yakasından kurtulup da geldim.
-Ben geldim, biraz ben olduktan sonra geldim.
Mevsimler gibi değişmeyerek hep yazgının yazı olarak seni her demime yazmaya geldim.

-Baharları sevmem ben. Sonbahar hep yapraklarını yaramın hazanlarını kapatmak telaşındaydı.
Ve senden sonra sonbaharını yaşayanların sığınakları korkuttu dahası.
Sen benim ilkbaharımdı. İlk baharda çiçek çiçek özlemlere taşıdı. Ben haz arısıyım ki çiçek çiçek dolaşıp bal yapıp ; ama hep yalnız kalan ana erkek arıydım .
-Bu yüzden yaprakları,çiçekleri olmayan senli hasadın yazıyım. Kışları hiç sevmem. Karakışlar yaşattın aylardır. İçimde dünya büyüklüğünde buzul varken nasıl seveyim kışı.
-Yazına geldim, yazgına yakın diye.Üstsüz hayallerim var. Giyindirmen gerek.
Kutsal gizemlerin çatısına yuva yapan beyaz güvercinlerim var. Hani peygamber efendimizi
Ölümle kalım arasında koruyan o güvercinler gibi. Gelip bu kutsi yaranın mağara kapısında yuva yapıp senden başka güzelin girmesini engel olan beyaz güvercinlerini görmelisin.
-Uçmak üzereler. İki yumurta yapıp kuluçkadalar. Senin de anne olmanı istiyorlar.