Son demine gelmiştik hayatın,
Artık ne bir ses ne bir gülüş bizi mutlu edebilirdi.
Asmıştık hayallerimizi bir dar ağacına,
Son umudumuzu da yollamıştık turnalarla.
Yürüyorduk öylece bom boş sokaklarda.
Nereye varacağımızı bilmeden, sessizce. Çaresiz, kimsesiz ve sevgiye muhtaç.
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta