Korkularıma cesaret edindim seni
karanlığıma aydınlık
yanlızlığıma beraberlik
sessizliğime ses oldun bende
körelen dünyama ışık
çaresizliğime çare
tutunamadığımda hayata
el oldun sıkı sıkı bağlayan yaşama
hastalığıma ilaç
kanayan yarama deva
ağlayan gölerime mendil oldu sıcak dokunuşların
gülümseme oldun ağlayan yüzüme
umut umutsuzluğuma
bir öpücüktün kuruyan dudaklarımda
şimdi gidiyor musun yani
bakmadan ardına
sen benim küçük yüreğimde
okyanus olmuşken
demek ben bir damla mutluluk olamamışım
senin kocaman yüreğinde...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta