İnsan, oturup kendine de ağlarmış.
Gülerken, koca koca kahkaha atarken meğer, ne kadar da gözyaşı biriktirmiş kısa ömründe.
Şimdi süzülüyor damla damla...
İnsan yaşlandıkça çocuklaşır derler ya doğruymuş vesselam.
Akan her yaş, sıradakine yol açıyor.
Ve defalarca tekrarlanıyor...
Gülerken biriktirdiği göz yaşını akıtırken, kahkaha biriktiriyor fakat, tebessüm edecek vakit bulamadan çekip gidiyor ötelere...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta