Ay düşkünü bir hammal idim güneş lanet gibi sarardı gözlerimi
Pek bi genç idim ezildim taş altında yaşlıyım şimdi acısı tarifsiz dizlerimin
Şair imiş şu suskun ruhum ben bu ruha dikilen kefen idim Yük oldu canıma candan öte bildiklerim
Suskunluğuma şair diyen hayatın acı ninnisinde sallanan beşik idim
Aklımın gecesinde yıldızlar var kayıp sönen yıldızlar
Kalbimin odalarında insanlar var ölü güzel insanlar
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta