Hatice Elveren Peköz
BİLMECE
Yüreğime seni sordum
Sevgin büyürken senden habersiz
İçimde kanat çırpan kelebeğin ömrü,
Bir mevsimlik bile değilken,
Yüreğine telaş olmuştum,
İlk korkularımda gizledim seni.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Gel sevginin kaynağını yüreğinde hep yaşat. Sevginin kaynağına erişmişsiniz sanırım farkında değilsiniz. Bunu böyle düşünmektir sevginin kaynağı.O zaman o kaynağı susuz bırakmayın. Bir şeylerle besleyin. Ben beğendim şiirinizi ama karamsar olmayın.Sevgi her zaman vardır. Ama aşık olmayın. O zor zenaat.Kaçının. Hoşlanma duygusu,elektirik alma,içinin ısınması.sana bir adım gelene senin iki adım gitmen.Ankaradan sevgilerimi sunuyorum.
SABAHAT
Öyle şamataydı öyle gırgırdı
Bizim mahallenin dulu Sabahat
Estetik yaptırıp gerdan gerdirdi
Küfürbazdı deli, dolu Sabahat
Göbek atan Aysel, Keziban ,Mine
Satılmışın kızı yamuk Emine
Beraber arkadaş ama kimine
Pekmez diye satar balı Sabahat
Nerde yakalarsan orda öpersin
Bir şey anlatsa gözyaşı dökersin
Pazartesi gezer yersin içersin
Gelirim der gelmez Salı Sabahat
Hayattan yakınır der para yetmez
Gidelim de derki olur fark etmez
Anasının gözüdür belli etmez
Kimseye koklatmaz gülü Sabahat
Onu gören gençler ıslık çalardı
Kimi ah anam der düşe dalardı
Yüz bulamaz çoğu avuç yalardı
Kimsenin olmazdı malı Sabahat
Acılar var gönül yaralarında
İftira kol gezer karalarında
Kıskanç hatunların aralarında
Durur sanki kara çalı Sabahat
Bazen aylar geçer ortada yoktur
Parası, pulu olan dostu çoktur
Mevla’m nasip etmiş demek ki haktır
Gezer Eskişehir, Bolu Sabahat
“İnsanı yaşatan edeptir ardır”
Desen, der “günün mutlu geçse kardır”
Onunda sevabı, günahı vardır
Ne yapalım Tanrı kulu Sabahat
Aşıkları bahçede gül bırakmaz
Kendi şakır gülde bülbül bırakmaz.
Öyle atar mangalda kül bırakmaz,
Burnundan aldırmaz kılı Sabahat
Peşinden koşanda can, hal bırakmaz
Kimseye tutunacak dal bırakmaz
Aşığını sömürür mal bırakmaz
Tazıya giydirir çulu Sabahat
Rahat dursa helalinden bir eştir.
Yetmişinde ama sanki kırk beştir
Gören derki bu kızıyla kardeştir
Genç kalmanın aşk der yolu Sabahat
Ahmet Canbaba
Uzaklara seni sordum.
Sevgin büyürken senden habersiz…
Sanki var oluş sebebimiz aynı,
Yalnız sevmekti öyle nedensiz,
Sevgi ise her şeye dair...
Gecenin uzamında sessiz sessiz…
Aynı anda duyumsayınca sevgiyi,
Kavuşmazlığın hüznünde öyle çaresiz,
Hayaller ise avuntu değil…
Sözler bitmiş, kenetlenmişti ellerimiz,
Anladık ki sevgi uzak bir şehir.
Aşk ise çözümsüz bilmecemiz…
Sevgi, yeraltında akan bir nehir
Hiç bir zaman kaynağına erişemeyeceğimiz…
KALEMİNİZE SAĞLIK...
BİR SEVGİLİYE ULAŞAMAMANIN EN GÜZEL TARİFİ...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta