Biliyor musun Nereden Geliyorum? Şiiri - ...

Sanatçılık başlıbaşına Allah vergisi bir durum . Bu konuda benim söyleyebileceğim , Merhum tam bir edebiyat emekçisi idi
Çok gayret etti .

Ah şiirler, dip akıntısı, yürek sancısı, hep gizli kalacak gözyaşları, tüm benliğimizi ıslattığı fakat kimsenin göremediği, acı olanda bu ya...
Kalemi kutlarım...

sonunda geldiğimiz yere geri döneriz şair...tıpkı, cinayet işleyenlerin, cinayeti işledikleri yere geri dönmesi gibi...yani, kovulduğumuz yerdir, bulunduğumuz yer...

Işıklar ile şiirler içinde uyu...

90’ların hemen başında tanıştım Oruç Aruoba dünyasıyla. ’’de ki işte ‘’ allak bullak etmişti genç dimağımı.Ankara zemherilerinin en sıcak mekanı, fakülte kantinin bir köşesine sinip zincirleme çay eşliğinde (!) ,sonra toprakların alacağı kara kuru bir oğlana Aruoba okurdum.Kocaman gözleri daha da kocamanlaşarak dinler ve biteviye ünlerdi; ’’Vaay !...’’

“Yaşamının büyük bir bölümü, yaşamına yön verme çabalarınla geçecek -öyle ki, gün gelecek, bakacaksın, yaşamın, yön bulma çabasıyla döne döne, yola hiç çıkamamış..
Yaşamın yönünü bulmaya çalışırken, yaşamın yolunu bulamayacaksın.
Yaşamın, yön bulmaya çalışırken, yolsuz kalacak
-yaşamın yönünü bulacağım derken, yolunu yitireceksin.
-sonunda yaşamın yönünü bulsan -bulduğunu sansan- bile, bakacaksın ki, yolunu yürüyecek durumda değilsin artık..
Yaşamın, yönsüz-yönü olsa bile, yolsuz- kalacak:
Yönsüz hem de yolsuz yaşayacaksın.
Yaşamın yolu hiç olmayacak;
belki, yönü olsa bile
Yaşamın yolu yok.” (de ki işte)

Aynıyla vâkî…Tam da öyle oldu Oruç Hocam…Yaşamın yolu hiç olmadı !..
Sonsuza kadar dinlen şimdi orada,senden önce uğurlananların yanında…

"İNSAN BİR YOLCUDUR! YOLCULUK İSE; RUHLAR ALEMİNDEN, ANA RAHMİNDEN, ÇOCUKLUKTAN, GENÇLİKTEN, İHTİYARLIKTAN, ÖLÜMDEN, DÜNYADAN, KABİRDEN, BERZAHTAN, MAHŞERDEN, MİZANDAN, HESAPTAN GEÇİP CENNET YA DA CEHENNEMDE SONA EREN UZUN BİR İMTİHAN SEFERİDİR!"

"ŞU DÜNYA BİR MİSAFİR HANEDİR! İNSAN İSE ONDA BİR MİSAFİRDİR AMA VAZİFESİ PEK ÇOK BİR MİSAFİRDİR! VAZİFE İSE; BU KISACIK DÜNYA HAYATINDA CENNET İSİMLİ SONSUZ SAADETLER ÜLKESİNİ KAZANMAKTIR VESSELAM!"

Herkese hayırlı sınavlar dileriz.

Bir Haiku sever ve Haiku yazar olarak bir Haiku şairi aramızdan ayrılınca içim ayrı burkulur. Kendisine Japon edebiyatından Başo'nun (Matsuo Kinsaku) şiirlerini dilimize çevirip bizlerle buluşturan kişi olduğu için teşekkürü bir borç biliyorum.

Şiirlerinde kullandığı çoğu gereksiz noktalama işaretleri, edebiyat kurallarının dışında olmakla birlikte şair için bir üslup oluşturduğu için eleştiri konusu yapılmamalıdır kanaatindeyim.

Ailesinin başı sağ olsun.

Ve bir şairden geriye şiirleri kalır, bir yazardan kitapları...
Bir insandan anıları kalır; iyisiyle kötüsüyle...
Işıklar içinde uyusun.

Işıklar içinde uyu.........

Oradan:
Senin gideceğin yerden-
En dibinden
Acıların
En içinden
Sevinçlerin:
İkimizin gideceği yerden.

Oradan:
İkimizin olduğu yerden-
Çevremizden gelen
Etkilerden sıyrılıp,
Kendiliğimizden
Oluştuğumuz yerden.

Oradan:
Bizim yerimizden-
İkimizin de geldiği yerden:
Yenilgiden
Üzüntüden
Yeşillikten
Mavilikten.

Biliyor musun
Nereden?

Yaşamın en dibinden.
İçtenliğin en içinden.

Sen ve ben
Neden
Gelmişsek ve gideceksek
O yere, o yerden
Kendiliğimizden,
Gideceğiz ve geleceğiz
O yere
Yeniden.

Sen ve ben
Yeniden ve yeniden.

Senin elin
Serin elin
Benim elim
Derin elim.

Senin elin
Benim elim
Benim elim
Senin elin.

Senin elim
Benim elin.

Dingin elin
Suskun elim.

Gidiyorsun:
Bütün ışıklarımı göndersem seninle
Aydınlanır mısın?

Gidiyorsun:
Bütün sevinçlerimi göndersem seninle
Mutlanır mısın?

Gidiyorsun:
Bütün hüzünlerimi göndersem seninle
Üzülür müsün?

Gidiyorsun:
Bütün acılarımı göndersem seninle
Yıkılır mısın?

Ben
Üzüntülü ve yıkık
Kalırken
Sen
Aydınlık ve mutlu
Git
Işıklarımla ve sevinçlerimle:
Üzülme
Yıkılma
Aydınlan
Mutlu ol.

Işık ol
Aydınlık ol
Sevinç ol
Mutluluk ol.

Bırak bana
Hüzünleri, üzüntüleri
Acıları, yıkımı.
Al götür
Işıkları, aydınlığı
Sevinçleri, mutluluğu.

Gidiyorsun:
Bütün kendimi göndersem seninle
Götürür müsün?

Bak, denizdeyim
Diyecektim:
Bir serin ürperti
Yaladı geçti dalgaları-
Diyemedim.

Zaten
Yoktun ki.

Kim bilir
Nasıl kuru, nasıl tozlu
Nasıl gürültülü
Ama, belki
Nasıl da renkli, nasıl canlı
Nasıl dingin
Bir yerdeydin
Günboyu.

Şimdi son pırıltılar çekilirken
Suların üstünden
Sen, belki
Nasıl kuru, nasıl cansız
Nasıl boğucu
Bir yerdesin
Ama, belki de
Nasılsa renkli, canlı, dingin-
Yerliyerindesin.

Ama
Yoksun ki.

Bak, denizdeyim
Diyecektim-
Diyemedim.

Oraya
Senin olduğun yere baktım.
Bir serin ürperti gibi
Yaladı geçti dalgaları
O eski deyiş:
How do I love thee?
Let me count the ways-

Gördüm seni.
Geldin gözümün önüne:
Nasıl da duru, nasıl arı
Nasıl canlı-
Kuru, cansız, boğucu
Yerinde,
Bütün bezginliğinin içinde
Denizde gibiydin.

Ama
Yoktun ki.

Bak, denizdeyim
Diyecektim:
Bir ıslak esinti
Düştü dalgaların üstüne-
Diyemedim.

Zaten
Yoktun ki.

Yokum ben sensiz
Yoksun sen bensiz.

Benimle sen
Seninle ben.

Var mısın?
Yok musun?

Yok musun?
Var mıyım?

Orada
Beni düşünüyorsun
Hissettim bunu:
Bir şiddetli rüzgar gibi
Aşarak tepeleri
Geçerek boğazları
Ulaştı buraya
Geldi dokundu bana
Düşünmen beni.

Orada
Beni düşünüyorsan
Hissetmelisin bunu:
Bir rengarenk ışın gibi
Aşarak tepeleri
Geçerek boğazları
Ulaşmak oraya
Gelip dokunmak istiyor sana
Düşünmem seni.

avuç avuca gitmek keder ve sevinçle...hep..Aşk'a