Bilgelik Yolu Şiiri - Kasım Kobakçı

Nasıl başlamıştı ki, bilgelik yolunda bu serüven,
Şimdi varılan durak, bir başka yoldan esen.
Öylesine saf, öylesine nurlu bir başlangıçtı ki, hak etmedik bu şaşkınlık halini.
Ey kalbim, sen şimdi başka bir çağdasın, ben ise yalnızım.
*
Ne güzeldi her şey, baştan bilmeyiz sandık.
Göz göze bakışırken, gelecek planları kuruyorduk.
O derin bilgisizliği, hiç mi hiç düşünmüyorduk.
Ey kalbim, sen şimdi başka bir çağdasın, ben ise yalnızım.
*
Bir düşünce vardı bizde, yeterdi ikimize.
Elele verdiğimizde, hangi zorluk dayanabilirdi ki bize?
Öğreniyorduk bir kere, hem de delicesine.
Her sorunla başa çıkardık, sarıldık mı o bilgiye.
*
Ama olmadı, şüpheler, belirsizlikler başladı aramızda.
Çelişkiler, sorular derken, yazık ettik o bilgiye.
Yollarımız ayrıldı, bakmadık bile ardımıza.
Ey kalbim, sen şimdi başka bir çağdasın, ben ise yalnızım.
*
Yıllar geçti aradan, şimdi bilgeliğin eşiğindeyim.
Seni bilmem ama, benim hala aklımdasın.
Unutmamın imkanı yok, ben hala o aydınlık yolu arıyorum.
Sen hayatına devam ettin, ama ben hala aydınlattığın zindandayım.
Bana kesilen ceza buysa, ben hala sensizim.