Bilal Karaman Şiirleri - Şair Bilal Karaman

Bir ben varım ben de, bana emanet
Canım senin desem günahlardayım
Soluduğum nefes sırra elamet
Canım senin desem günahlardayım

Her anım imtihan kalbim imanım

Duydum ki adımı anmıyormuşsun
Ömrün uzun olsun, canın sağ olsun
Halen sevdiğimi sanmıyormuşsun
Ömrün uzun olsun canın sağ olsun

Gönülsüz olunmaz, Gül'ün talibi

Günün bir vaktinde sessiz sedasız
Çekip gideceğim gelmemiş gibi
Eşten dosttan ayrı belki vedasız
Sanki ağlamamış gülmemiş gibi

Daha dün çocuktum geliştim yettim

Aşkınla kor olup yanan kalbime
Damla ol bir ömür minnet olurum
Dalınca gözlerim gözbebeğine
Cehennemden çıkar cennet olurum...

Ansızın bir gece bas düşlerimi

Yatırmışım dizlerime
saçlarını tarıyorum
Gülümseyen bakışınla
gözlerini arıyorum

Düşlerimi alsın gitsin

Dünyanın yükünü sarmış sırtına
Sıyrılıp da atmaz çilekeş kadın
Dışı bahçe bostan içi fırtına
Sırrını anlatmaz çilekeş kadın

Bir gülüş bir lokma en büyük aşkı

Oy korona korona
Neyim gitti zoruna
Kafayı yedirecen
Çıkarmadan yarına

Elleşmek istemiyom

Hedefim büyük Türkiye
Çalışmaktan bıkmıyorum
Patatese patlıcana
Devletimi yıkmıyorum

Düşlerimi süsleyen perilerin yerine
Aşkım diye koyduğum kalbimde en derine
Pembeden sürme çekip kahveden gözlerine
Seviyorum diyorken kalbinde var mıydım ben
Uzaklardan baktığın dağlarda kar mıydım ben

Toprak insanlara insan toprağa
Doyamadı kaç bin kavim yok oldu
Dal kurudu güve düştü yaprağa
Yanlış teşhis koyduk gövde yok oldu

Devran dönek doldu bozuldu genler