Bilal Karaman Şiirleri - Şair Bilal Karaman

Bulutlar fırtınaları doğursa da
Yağmurlar toprağına yağar
Tasalanma sen yiğidim
Doğruluk güneş gibidir
Mutlaka Karanlıkları boğar...............Bilal KARAMAN

Bilal Bey

Atmışlı yılların zemheri ayı
O Döndü anadan doğdu Bilal Bey
Seyran eylemeden fani dünyayı
Boynunu doğruya eğdi Bilal Bey

Cehl ile karışıp süfli devrana
Bitmez dediklerin bitiyor bir gün
Tohumu atıp da herksiz harmana
Yetmez dediklerin yetiyor bir gün

Yel ile sönmüyor yananın közü

El açtım diliyorum Mevla’ma ısmar olsun
Adı insan olan dost, bir insan istiyorum
İster sarı, ister beyaz, isterse esmer olsun
Adı insan olan dost, bir insan istiyorum

Dili dini fark etmez, ister Türk ister Kazak

Bir sevgili biliyorum
Âdemin toprağında Havadan yaratılmış
Göze manayı cana umudu koyan
Zemheri çiçeklerinin üzerine doğan
Nurla donatılıp aşkla yoğrulan

Gölgeler dolaşıyor rüyalarımda…
Kefenlenmiş ölüleri taşıyor kuşlar…
Bir fırtına sonrası çığlıklara bırakıp kâbusları
Hümeyra bir bayrak asıyorum
Kalbimin tan ortasına…

Bir tren kalkıyor
Sessiz bir tren

Nedendir bilmiyorum
Aklıma geliyor son bakışın

Sokaklar çekildi ışıklar söndü
Kendimle baş başa kaldım bu akşam
Hayalin canlandı anılar döndü
Yine uzaklara daldım bu akşam

İçimdeki özlem baş tür idi

En delikanlı bitkidir Tiken
Gülüne uzanana batar…

Sustuklarımı anlayabiliyorsan
Bendensin

Susturuldu ezildiler
Diyarbakır anaları
Dış kapıya dizildiler
Diyarbakır anaları

Yaşarken her gün öldüler