Bilal Karaman Şiirleri - Şair Bilal Karaman

Delişmen zamanların yangınlarında
yeni yetme hayaller değişiyorum
güzel çirkin neye dokunsam
ucu yanık sevdalar basıyor düşlerimi
sevdiğime pişman ediliyorum

Yeni bir yar geliyormuş söyleyin de gelmesin
Kalbimdeki yaraları gizli tutun bilmesin
Ne bende çekecek hal var ne gönlümde yer kaldı
Gelenlerim gidenleri arattı aratalı

Kötü deyin olmaz deyin kaş oynatın göz edin

Ateşi küle çevirip
Aşkı şiirleştiren gözlerini kapatarak
Arkana bakmadan gidiyorsun

Yeminleri, duaları
Birlikte yazdığımız şiirleri yetim bırakarak

Öyle ya da böyle ömür bitecek
Yolun açık olsun git güle güle
Benim yalnızlığım bana yetecek
Yolun açık olsun git güle güle

Seni kendim gibi bildim bileli

Ben de bu dünyadan sessiz sedasız
Göçüp gideceğim gelmemiş gibi
Ömür tarlasını sürdüm sefasız
Göçüp gideceğim gelmemiş gibi

Vakit akşam oldu daraldı ara

İrem bağlarının ahu çiçegi
Sevda yokuşunda açan gonca gül
Çorak gönüllerin tatmayacağı
Aşkın iksirinden içen gonca gül

Tikeniyle hemhâl yar ile yaren

Yüreği yaralım gurbet bakışlım
Gönül dostum sen Sivas a hoş geldin
Kirpikleri gece, gözleri yaşlım
Gönül dostum sen Sivas a hoş geldin

Haber saldım mektup yazdım tez elden

Gönül gel seninle bir karar kılak
Çağrılan her yere gitmiyek gayri
Geçmişin izini kökünden silek
Zehiri bal diye yutmuyak gayri

Dün eskide kalsın biterse bitsin

Mevsim yaprak dökse dönse de güz e
Bahara giden yol kıştaymış meğer
Asırı devirip gelsek de yüz e
Gönül on sekizlik yaştaymış meğer

Gölgeye gölgesi düşmez velinin

Devranın devrildi gocadın gönül
Güle yanaşmadın taşlara döndün
Değmeyenle beni harcadın gönül
Çevirdin yönünü puştlara döndün

Yüzüne gülene tamah eyledin