Bırak beni
Ateşten ellerinle dokunma yüreğime
Bırak beni
Ürperiyorum sen bakınca gözlerime
Kapandı gözlerimde o son perde
Ağlattın ve gittin
Uslandırma gönlümü
Bırak hoyrat kalsın
Sen gidince çok fazla yanmasın
Çok hırpalamasın kendini
Geceye sığınmasın
Eli ayağı tutmayan yatalak hasta gibi inlemesin
Bir akşam üstü çıksam şu buhrandan
Bir nefes alsam,
Son nefesmiş gibi çeksem derinden
Bir yolüstü hayratından su avuçlasam
Beti benzi atmış yüzüme çalsam
Bilirim sen düşersin aklıma
Bağladım gecenin gözlerini
Mumu yaktım, pencere açık
Dayadım yanağımı paslı pencere parmaklığına
Diktim gözlerimi o uzun yola
Uyudu şehir, uyudu nefes alan her canlı
Korkma görmez kimse, hadi çık gel
Ben sende, bir ben olmak isterdim
Susam tanesi kadar bir ben
Alt dudağınla, çenenin arasında
Gül kokulu, nefesinle bağlansam hayata
Sen soludukça ben yaşasam
El ayak çekildi
Şehir uyudu
Gece bile uyudu
Bir ben uyumadım sevdiğim
Sabahı bekledim,
Sana koşmak, sana gelmek için
BİR BİLSENİZ NE ÇOK ÖLÜRÜM
Bir bilseniz ben ne acılardan geçtim
Ne yokluktan, ne yoksulluktan geçtim
Acıların kıyısında büyüttüm umutlarımı
Sütten kesilen düşlerimi, gözyaşımla suladım
Gözlerin geçer gözlerimden sesszice
Göçmen kuşlar gibi sahipsiz ve evsiz
Bir bulut bırakır kirpilerime
Birde siyah bir efkar, yüreğimin taa içine
Bir lisanı olmalı bu özlemin
Bir anlatanı birde anlayanı olmalı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!