Beşir Çitak Şiirleri - Şair Beşir Çitak

Yazgım, kara sevdam
Gökkuşağı renklerini gözlerinde boğmuş
Gülüşünden papatya utanır
Yer, gök endamına el pençe durur
Ki,
ben aciz, ben vurgun

FUKARA SEVDAM

Ah benim fukara sevdam
Yüzümün buruk gülüşü
Düşüyorsun akşamlara
Bir türküden kopmuş gibi

Üstüme sinmiş barut kokusuyla
Yarısı kapanmış dört kurşun yarasıyla
Uzun yollar aştım, pusulara düştüm
Sevdamın diyetini sağ kolumla ödedim

Hadi gel seni çocukluğuma götüreyim
Sen bez bebek yaparsın, ben tahta kılıç
Saklanbaç oynarız sek sek oynarız ip atlarız
Sonra taşlardan ev yapar evcilik oynarız
Sen anne olursun ben baba, gerisi konu komşu
Sabah siyah önlüklere beyaz yakaları takarız

Gelde kurtar beni hasret bağından
Can cana küsmeden, kırılmadan
Susmadan yüreğimde şiirler
Türkülerin avazı susmadan
Yitirmeden yaşama sevincimi
Düşmeden kör kuyulara

Geldim gidiyorum
Uzun bir yolculuk ta, bir mola yeri dünya
Düşe kalka, ağlayarak gülerek,
Geçip gideceğim bir şekilde
Geride kalacak eş, dost, akraba

GELİYORLAR

Geliyorlar
Her yönden, birer birer geliyorlar
Ellerinde kılıçtan keskin kalem
Gözlerinde umutlu bakışlar

Çok yorgunum sevdiğim
Boğazıma dizilmiş suskulardan
Çok yorgunum sevdiğim
Başı boş günaydınsız sabahlardan

İçimde birikmiş ahlar, keşkeler

Git
Şimdi git, bir saniye bile oyalanma
Birazdan ağlarım, gökyüzü boşalırcasına
Bir deniz kudurur gözlerimde
Vurur dalgaları göğüs kafesime
Yavru bir serçe ölüsü gibi bırak, git

Şimdi git
Gidebildiğin kadar git
Ne sesin kalsın geride nede gölgen
Nefesini al nefesimden yüzünü çevir git
Bağlayıp yüreğimi saçlarının tellerine
Peşinden sürüye sürüye git