BEN’LİK VE KİBİR ÜZERİNE
Yüce Tanrı’nın Azazil adında bir kulu varmış,
O Tanrı’ya öyle bir aşk ve sadakatle bağlıymış ki alemler yaratıldığından beri Tanrı’ya secde edilmedik yer ve mekan bırakmamış,
kendi kavmi isyan ettiğinde Melekler ordusunun başına geçip kavmi ile savaşmış, kavmini karanlık dehlizlere, açık denizlere, ıssız adalara sürmüş
Tanrı O’nun bu sadakatini mükafatsız bırakmamış elbet onun derecesini Melekler katına yükseltmiş,
Azazil’in güzellikte eşi ve emsali yokmuş, Tanrı arşı su üzerinde yarattığından beri Azazil alev alev yanan gözlerle suya düşen suretine bakar kendisine gıpta ile nazar edermiş.
Günlerden bir gün Tanrı kara balçıktan bir Adam yaratmış. Azazil O’nu keşfetmeye anlamaya çalışmış ama bir türlü anlayamamış demiş ki:
Unutamıyorum işte unutamıyorum,
Birşey var şuramda beni kahreden,
Şuramda tam yüreğimin üstünde,
Çakılı duran birşey var,
Elimde değil söküp atamıyorum.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta