Başımda bir ümit yelkeni, yüzüyorum bu şehri baştan başa.
Elimde kelimelerin karma karışık dizildiği, bir kara tahta.
Aklım bir Dünya, dönüyor bir o yana, bir bu yana.
Çözdüm kelimeleri her harfinde sen çıkıyorsun.
Yaşam akan bir nehir kadar hırçın, alıp götürüyor beni.
Karşı durmak ne mümkün gidiyorum taşlara çarpa çarpa.
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.



