Ben Kimin Yüzüyüm? Şiiri - Huban Asena Ö ...

Bir aynanın içinde kayboldum
Yansımam, başkasının gözyaşlarını taşıyor.
Yüzüm, bir sokak tabelasında unutulmuş harfler…
"Adın ne?" diye sordular,
Dilim, paslı bir anahtar gibi takılıyor.

Bir gün, bir istasyonun duvarına çizdim kendimi:
Gözlerim iki terk edilmiş bavul,
Dudaklarım, bir trenin raylarda sürüklediği çığlık.
Kimse durup bakmadı,
Çünkü hepsi kendi gölgelerini taşıyordu.

Bir şehir kuruldu içimde
Caddeler unutulmuş isimlerle dolu,
Işıkları sönmüş sokak lambaları.
"Hoş geldin!" diyen bir tabela arıyorum,
Ama bütün tabelalar mezarlığa çıkıyor.

Bana "sen" diyen her ses,
Bir yanığın yankısıydı.
Aynalara soruyorum:
"Ben kimin yüzüyüm?"
Cevap veren,
Sadece çatlakların içinde saklanan sessizlik.