Bağırsaydım öfkemi dağlar yankılanırdı
Bağıramadım
İçimde yanardağa dönüştü
Soyleseydim derdimi kimse anlamazdı
Söyleyemedim
Beynim düşüncelerimi susturamadı
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bağırsaydım öfkemi dağlar yankılanırdı
Bağıramadım
İçimde yanardağa dönüştü
Soyleseydim derdimi kimse anlamazdı
Söyleyemedim.
Buraya kadar içsel düşünmeyi anlatmışsınız.
Fakat son mısradaki;
“Beynim düşüncelerimi susturamadı!”
Derken dışarıya açıldığını ifade ediyor!
Düşünmek iç dünyadır eylemdir, düşünce ise eylemin dışarıya yansıtılmasıdır.
Sevgilerimle…
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta