Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
tebrikler kaleminize, yüreğiniz var olsun, sağlık ve esenlikler diliyorum
Ben çocukken, yağmurlardan korkardım.
Bulut ağlar, ben ağlardım bir de sen…
Gök gürlese irkilirdim, örfünden,
Bulut ağlar, ben ağlardım bir de sen…
Ben çocukken, utanırdım ar’ımdan,
Ateş çıkar, tutuşurdum narımdan,
Hep kaybettim o zamanki varımdan.
Bulut ağlar ben ağlardım, bir de sen
Ben çocukken, selamını alınca;
Duygulanır, sevinirdim halımca.
Gökyüzü de göl bendini salınca;
Bulut ağlar, ben ağlardım bir de sen…
Ben çocukken, kin ve nefret olmazdı,
Olsa bile uzun süre kalmazdı.
Gök delinir, kara toprak doymazdı;
Bulut ağlar, ben ağlardım, bir de sen
Ben çocukken, o zamanlar öyleydi.
Ne bir eksik, ne bir fazla böyleydi.
Şimşek çaksa ahvalimiz şöyleydi;
Bulut ağlar, ben ağlardım, bir de sen…
11/2010/Konya
Tayyar Yıldırım
güçlü kaleminizden güzel dizeler okudum yazan yüreğinize sağlık slm ve saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta