Ömrümün dikişleri sökülmüş.
Zamanın kararmış aynasından sarkan hayallerim,
Ne zamandır unuttuğum hüzün,
Bir yankı buluyor şimdi,
Dönüyor eski hallerine.
Yıkılırken umudum ve dermansız adımlarım,
Tek sığınağım olmak zorunda kendim, kendime.
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta