Bekir Özcan Şiirleri - Şair Bekir Özcan

Yokmu teselli veren? Böyle mi olacak tüm mezarlar
Gözü kulağı kapadığım halde, duydum hoş sedalar

Dünyada hiç duymadım, öyle güzel bir musiki sesi
Ruhumun derinliklerine işliyor, sanki gizemli nefesi

Bu cuma sevdiğim büyükleri
İstiyordum ziyaret etmeyi

Es-selamün aleyküm, ya kabir ehli dedim
Mezarlığın kapısından, besmeleyle girdim

Veda-Vefa-Özür-Dua

Biliyorsunuz bize derler kedici, amcazade patacı
Dayıların dayısı pilavcı, komşumuz danacı

Lakap çok, kimi horoz, kimi yavsı, kimi toklu

Karacaören’de Yaşam

Köyde Arpa biçmekle başlar işler güçler
Hemen arkasından mercimekler yeter

Elde deste ve orakla sürünmek her şeyden beter

Ramazan’ın yirmisine girdik
Geceyi biz gündüze çevirdik
Gündüz hep çalışıp didindik
Kör nefsi nasıl tuşa getirdik

Mübarek Ramazan yirmi dedi

Sabah namazından sonra
Kuşluk vaktinde herkes ayakta
Alınan her nefes
Aşk ve şevk içinde herkes
Ruha dar geliyor ceset
Sanki cisim oldu bir kafes

Verilir emir, karlar erir, bahar gelir
Yeşillenir toprak, canlılar çok sevinir
Uçuyor kelebekler şakıyor bülbüller
Ya Fettah’ı Ya Allah! diyor açan güller

Esti rüzgâr tozlaştı tüm çiçekler

Terk edip gitti eşim,
ebediyet evine
bakıyorum her gün,
onun resimlerine
anlatamam,

Hayyam’ın inanç fikirleri çok sakat
Edebiyat’ta, şiir’de; hüner ise ‘sanat’
Köyü görüp de, muhtarı inkar ederse
Onun insanlığını, acaba kim eder ispat?

Bekir Özcan

Hayyam’ın sapık inanç fikirlerine cevap
Edebi sanatlarda, şiir de; hüner ‘sanat’
Balı görüp de eğer arıyı görmez ise
O dünyadaki en büyük sadık ahmak.

Bekir Özcan